Eskitilmiş Parkelerin Nostaljik Esintisi

“Eskitilmiş parkenin yumuşatılmış kenarları, çukurları, olukları ve gedikleri tarihsel bir ifade ile belli bir karakter derinliği taşır. Mevcut ahşabı kullanarak yüzeyde belli bir desen efekti oluşturmak her zaman mümkün olmamaktadır. Parkelerde yaşanmışlık hissi katmak isteyenler için elle yıpratma tekniğinin oldukça iyi bir yöntem olduğunu söyleyebiliriz. Bu yöntem ile parke üzerinde yaşanmışlık hissi yaratarak zeminlerde nostaljik bir esinti oluşturmak mümkün.”

Geleneksel ahşabın sıcak parlaklığı, günümüz evlerinde oldukça talep gören bir görünüm haline geldi. Eskimiş parkelerin sunduğu benzersiz çekiciliğini anlamak hiç de zor değil aslında. Geniş bir ahşap parkenin yumuşatılmış kenarları, çukurları, olukları ve gedikleri tarihsel bir ifade ile belli bir karakter derinliği taşımaktadır. Ancak geleneksel eski ahşabı kullanarak belli bir desen efekti oluşturabilmek her zaman mümkün olmamaktadır.

Ahşap parkelerine yaşanmışlık hissi katmak isteyen ev sahipleri için elle yıpratma tekniği oldukça iyi bir yöntem. Elle yıpratma tekniğine gelince; bu yöntem ile ayırt edici desenlerini uzun kullanım yılları içinde elde etmiş bir zemin görünümü elde edilebilmektedir.

Ancak modern sanatçıların genellikle, çok eski esnaf ve sanatkarlar ile aynı el işi tekniklerini ve gereçlerini kullanmaları nedeniyle bu işlem hayli karmaşık bir hal almaktadır.

Elle kazınan kenarlar
Kereste doğramacılığı 18. ve 19. yüzyıllarda tam ve doğru olmayan bir işlemdi. Bunun nedeni iki kerestenin ebatsal olarak birebir aynı olmayışıydı. Dolayısıyla bu kusurlu tahtalar, ahşap parke olarak döşenmek istendiğinde, yanyana duran iki tahta arasında boy farklı görmek alışılmadık bir durum yaratmıyordu.